Obrońcy Rybnika

KOTUCZ JAN, Więzień obozu w Nieborowicach. Urodzony 27.01.1908 r. w Gliwicach, mieszkaniec Rybnika. Po szkole powszechnej uczęszczał do Seminarium Nauczycielskiego w Mysłowicach, które ukończył w 1927r. W 1928r. wstapił do Szkoły Podchorążych w Ostrowii Mazowieckiej i ukończył ją w 1931 r. w stopniu podporucznika. Przydzielony został do 75 Pułku Piechoty w Chorzowie, skąd po półrocznym pobycie skierowano go do rybnickiego garnizonu. W 1938 r. ukończył szkolenie w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Nominację na kapitana otrzymał 19.03.1939 r., zaś 1.09.1939 r. jako dowódca I kompanii 75 Pułku Piechoty batalionu rybnickiego, bronił miasta przed nacierającym wojskiem niemieckim. 1.09.1939 r. został wzięty do niewoli pod Woszcycami koło Żor – podczas próby wyprowadzenia z okrążenia jednego z plutonów. Był przetrzymywany w pierwszym obozie koncentracyjnym w pobliżu Rybnika (powstałego we wrześniu 1939 r. po wkroczeniu wojsk hitlerowskich do Polski) , a usytuowanym w lesie między Krywałdem – Nieborowicami – Pilchowicami. Tam został rozstrzelany, pochowano go w zbiorowej mogile pod Pilchowicami. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.

OGRODOWSKI KAZIMIERZ, Więzień oflagu XI Braunszweüg, oflagu Woldenberg. Urodzony 30.01.1912 r. w Wenne w Niemczech. W 1933r. ukończył Szkołę Podchorążych w Ostrowii Mazowieckiej. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r., obrońca Rybnika, dowódca plutonu ciężkich karabinów maszynowych. Pod Tomaszowem Lubelskim dostał siędo niemieckiej niewoli i więziony w oflagu XI Braunszweüg oraz oflagu II Wildenberg. Przebywał w oflagach do końca okupacji. Po wyzwoleniu w 1945 r. powrócił do Rybnika i pracował w przemyśle węglowym, a następnie do przejścia naemeryturę w Zakładzie Remontowo Budowlanym PW w Rybniku. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Zmarł 6.01.1987 r.

MAŻEWSKI WŁADYSŁAW, Jeniec Oflagu w Murnau. Urodzony 6.09.1896 r. w Stanisławowie, major Wojska Polskiego. Od 1914 r. służył w Legionach. W okresie międzywojennym był oficerem zawodowym WP. W maju 1939 r. skierowany na stanowisko dowódcy I batalionu 75 Pułku Piechoty i dowodcy Oddziału Wydzielonego Rybnik, w skład którego wchodził również batalion Obrony Narodowej. Dowodził obroną Rybnika 1.09.1939 r. Pod Tomaszowem Lubelskim został ranny, dostał się do niemieckiej niewoli i osadzony został w oflagu C II A w Murnau gdzie przebywał do zakończenia wojny w 1945 r. Po wyzwoleniu obozu przez wojska alianckie, służył do 1948 r. w Poskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, a następnie wrócił do kraju. W 1951 r. osiedlił się na stałe w Gliwicach. Zmarl 11.05.1980 r.