DSC_0120

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Rybnik. Wydarzyło się…

1913 Praca górników była bardzo ciężka i niebezpieczna. Właściciele kopalń, kapitaliści niemieccy, nie starali się o polepszenie warunków pracy, a złe traktowanie górników przez dozór górniczy powodowało strajki. Znacznie dogodniejsze warunki do prowadzenia walki strajkowej zaistniały w tym roku. Po nieudanych pertraktacjach ze związkiem pracodawców, 21 marca przedstawiciele związków zawodowych wezwali załogi górnośląskich kopalń do strajku. Idea strajku przemówiła przede wszystkim do robotników zatrudnionych w kopalniach znajdujących się w powiatach peryferyjnych, które słynęły z najfatalniejszych warunków pracy i niskich płac. Robotnicy rybniccy byli bowiem niżej wynagradzani niż ich koledzy z Bytomia i Katowic, nie mówiąc o górnikach westfalsko-nadreńskich. Drugim czynnikiem sprzyjającym walce strajkowej był sposób traktowania polskich robotników przez niemiecki dozór techniczny. Ordynarne wyzwiska, bicie i nakładanie kar pieniężnych, pogłębiało nienawiść do kadry technicznej i urzędników. Jeśli dodamy do tego bardzo długą szychtę, wynoszącą od 10 do 14 godzin dziennie, brak odpoczynku w przeludnionym mieszkaniu, często o bardzo niskim standardzie, to łatwo zrozumiemy nienawiść robotników do systemu stwarzającego możliwość tak dużego rozwarstwienia majątkowego i społecznego. Zjednoczenie Zawodowe Polskie z upoważnienia innych związków zawodowych innych kopalń, zebrało ponad 70 tysięcy podpisów pod petycją przesłaną w imieniu górników do sejmu pruskiego. Postulaty zawarte w petycji uzasadniał w pruskim parlamencie Wojciech Korfanty. W powiecie rybnickim listy z wypowiedziami ZZP wyłożyły we wszystkich miejscowościach, w których usytuowane były zakłady pracy. Akcją podpisywania list kierowali polscy działacze narodowi i członkowie Zjednoczenia Zawodowego Polskiego (ZZP): Maksymilian Basista, Alojzy Prus, Teodor Wencel, Franciszek Zarzycki, Paweł Nieszporek i inni.
1921 W Rybniku do plebiscytowych urn przystąpiło wtedy 6.670 osób, czyli aż 96 procent uprawnionych. Oddano 13 głosów nieważnych, 1.943 głosy (29,1%) za Polską i 4.714 (70,7%) głosów za Niemcami. Ta znaczna przewaga głosujących za Niemcami brała się stąd, że w miastach żyło stosunkowo dużo Niemców oraz ludzi zamożnych i średnio zamożnych, do których najłatwiej trafiała niemiecka propaganda. Bali się oni, że na zmianie sytuacji, czyli na przyłączeniu do Polski mogą stracić. Do tak wysokiej niemieckiej wygranej w plebiscycie na terenie Rybnika przyczynili się również ,, emigranci plebiscytowi", czyli Niemcy mogący wykazać, że urodzili się na Śląsku. Na cały Śląsk zwieziono ich około 200 tysięcy, a do Rybnika 1.080, dając im na czas pobytu mieszkania w specjalnie przygotowanych barakach. Zupełnie inaczej wyglądały wyniki plebiscytu w całym powiecie rybnickim, gdyż na śląskich wsiach zdecydowanie głosowano za Polską. W powiecie rybnickim, licząc łącznie z niekorzystnymi wynikami w Rybniku, za Niemcami oddano 27.919 głosów (34,8%) zaś za Polską aż 52.347 głosów (65,2%). Natomiast na całym górnośląskim obszarze plebiscytowym za Niemcami opowiedziało się 707.393 (59,6%) głosujących, za Polską 479.363 (40,4%) głosujących.
1967 W Szczecinie uroczyście wciągnięto polską banderę na statku M/S "Rybnik". Była to jednostka pełniąca funkcję uniwersalnego trampa, przeznaczonego do przewozu drobnicy i kursować miała między portami polskimi, a północno afrykańskimi.

P	W	Ś	C	P	S	N
« Sty
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Podziel się:

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi